Լինելով 1 տարվա աշխատող թվում է թե ամեն ինչ գիես Կրթահամալիրի մասին, բայց արի ու տես, որ սովորելու, ուսումնասիրելու, ամեն ինչ նորովի դիտարկելու համար ժամկետներ չկան։ Այդ պրոցեսը տեղի է ունենում յուրաքանչյուր օր, յուրաքանչյուր պահի։ Եվ դրանում շատ մեծ խթան է հանդիսանում մանկավարժական աշխատողների համար կազմակերպված մուտքի ճամբարը։
Ինձ համար սա Կրթահամալիրում մասնակցած երկրորդ մուտքի ճամբարն էր։ Տպավորություններս անբացատրելի են։ Ստեղծագործական միջավայր է ստեղծվել հենց առաջին վայրկյանից, երբ հանդիպեսին ջութակն ու ջրաներկը։ Սիրել եմ երաժշտության ներքո ընթերցել, բայց երբեք չէի նկարել։ Այսօր այդ բացն էլ լրացավ։
Ճամբարի ղեկավար Վարդան Կարապետյանը շատ բովանդակալից և մանրամասն ներկայացրեց Կրթահամալիրի հեղինակային կրթական ծրագրերը։ Պատմեց Կրթահամալիրի օրացույցով սահմանված ծեսերի, ծիսական հարսանիքների մասին, թե ի՞նչ է իրենից ներկայացնում նածագծային աշխատանքը։ Սա շա՜տ հետաքրքիր էր հատկապես այն ուսուցիչների համար , ովքեր նոր էին ծանոթանում Կրթահամալիրի գործունեությանը։
Շատ եմ կարևորում զրույցները մեր սիրելի տիկին Մարիետի հետ, մարդ՝ ումից կարելի է անվերջ սովորել։ Լավ է, երբ Կրթահամալիր մուտք գործելուց առաջ հնարավորություն ես ունենում ևս մեկ անգամ վերանայել մանկավարժության և դասավանդելու հանդեպ ունեցած պատկերացումներդ։ Լսել մյուսների կարծիքը, համաձայնվել, բանավիճել, քննարկել․․․
Էլիզաբեթ Ադիկյան 